Sztuka Augusta Wilsona w końcu trafiła na duży ekran w 2016 roku. Film Fences został wyprodukowany, wyreżyserowany i wystąpił w nim Denzel Washington. Pod koniec tego roku w serwisie Netflix na małym ekranie zadebiutuje sierpniowa sztuka Wilsona. „Czarne dno” Ma Rainey zostanie ożywione i wyreżyserowane przez legendarnego reżysera George'a C. Wolfe'a, zdobywcę nagrody Tony. Waszyngton ponownie włoży rękę w jego ożywienie, ale tym razem tylko jako producent.
Waszyngton ponownie będzie pracował z Violą Davis, która zagra samą Ma Rainey. Ostatnim razem, gdy Waszyngton współpracował z Davisem przy adaptacji filmowej Augusta Wilsona, Davis zabrał do domu złoto Oscara. To będzie ekscytujące zobaczyć, co Davis, jedna z największych aktorek swojego pokolenia, robi z wyjątkowo napisaną rolą, taką jak Ma Rainey.
W przeszłości widzieliśmy kilka świetnych adaptacji sztuk teatralnych przekształconych w filmy. Wielcy dramaturdzy, tacy jak Arthur Miller i Edward Albee, widzieli swoje sztuki Tygiel i Kto się boi Virginii Woolf odpowiednio zaadaptowane do filmów. Wspaniale jest widzieć, jak sztuki Augusta Wilsona wreszcie trafiają do kin. Historie Wilsona podnoszą na duchu zwykłych ludzi, którzy akurat są Afroamerykanami. Opowiadanie jego historii jest ważnym krokiem w kierunku postępu i różnorodności w opowiadaniu historii.
Denzel Washington toruje drogę
Denzel Washington jest znany głównie ze swoich legendarnych ról w filmach takich jak Malcolm X, Dzień treningu, Chwała, a ostatnio Fences. Jego dorobek jako aktor nie tylko zainspirował aktorów kolorowych, ale jego praca artystyczna stała się złotym standardem w branży.
Washington utorował jednak drogę do opowiadania historii Afroamerykanów nie tylko jako aktor, ale także jako producent i reżyser. Wyreżyserował i wyprodukował takie filmy jak Antwone Fisher i The Great Debaters. Pojawiły się również doniesienia, że Waszyngton sfinansował grupę studentów aktorstwa z Howard University na letnie studia za granicą na Uniwersytecie Oksfordzkim. Tak się składa, że jednym z tych studentów aktorstwa jest Chadwick Boseman z Czarnej Pantery.
To dobrze, że Waszyngton przedstawia twórczość Augusta Wilsona temu pokoleniu widzów. Waszyngton faktycznie otrzymał nagrodę Tony za rolę Troya Maxsona w Fences, zanim przeniósł go na duży ekran. Historie Augusta Wilsona są ważnymi historiami w zrozumieniu stosunków rasowych w dzisiejszej Ameryce, ale są również ważnymi dziełami literackimi zwykłych ludzi.
Czarne dno Ma Rainey
Czarne dno Ma Rainey zostało otwarte jako sztuka w 1982 roku. Akcja sztuki rozgrywa się w Chicago w latach 20. XX wieku. Intrygujące będzie zobaczyć, jak filmowa adaptacja odtwarza te sceny i ten okres w historii. Ma Rainey jest oparta na prawdziwej legendzie bluesa. Rainey został nazwany „Matką Bluesa” i był jednym z pionierów muzyki bluesowej.
Czarne dno Ma Rainey zajmuje się kwestiami rasy, sztuki, religii i historycznym wykorzystywaniem czarnoskórych artystów nagrywających przez białych producentów. Wiemy, że Viola Davis może grać, ale granie roli Ma Rainey będzie wymagało od niej zagrania jednej lub dwóch melodii. Czy Viola Davis może zaśpiewać bluesa?
Czarne dno Ma Rainey zostało nakręcone w Pittsburghu, miejscu narodzin Augusta Wilsona. W Pittsburghu strzelano także do płotów. Początkowo Waszyngton prowadził rozmowy z HBO w sprawie wyprodukowania 9 sztuk August Wilsona w filmie. Umowa została jednak przeniesiona na Netflix, ale nadal mamy nadzieję, że więcej sztuk Augusta Wilsona zostanie przerobionych na filmy.
Kim jest August Wilson?
Dla tych, którzy nie znają amerykańskich dramaturgów, August Wilson to zdobywca nagrody Pulitzera dramaturg z Pittsburgha w Pensylwanii. Jego pisma i sztuki przedstawiają głównie doświadczenia Afroamerykanów w Ameryce. Jego historie skupiają się na różnych dekadach XX wieku, ale temat, który szczegółowo opisuje, nadal znajduje aktualność.
Wilson wraz z Arthurem Millerem, Edwardem Albee i Eugene O'Neills są uważani za najbardziej płodnych dramaturgów w Ameryce. Jego dorobek można zaklasyfikować jako dokumentację stosunków rasowych w Ameryce widzianą oczami zwykłych ludzi. Wszystkie dziesięć jego sztuk obejmuje inną dekadę XX wieku, ale porusza niemal dokładne tematy.
August Wilson zmarł w 2005 roku, ale jego spuścizna jako dramaturg wciąż rezonuje. Tematyka jego opowieści przedstawia te same zmagania, przez które ludzie przechodzą dzisiaj, tylko w innym kontekście. Jego praca w ogromnym stopniu przyczyniła się do kształtowania kultury w Ameryce i będzie kontynuowana dzisiaj i w przyszłych pokoleniach.
