W Hollywood jest kilku aktorów, którzy są tak ważni, że mogą napisać swój własny bilet, kiedy chcą nakręcić film. Na przykład ludzie tacy jak Tom Cruise, Julia Roberts i Tom Hanks byli tak silni w branży filmowej, że studia filmowe włączają do zielonego światła każdy projekt, którym są zainteresowani.
Niestety dla większości aktorów może być niezmiernie trudne znalezienie takich ról filmowych, którymi są zainteresowani. W końcu istnieje wiele historii znanych aktorów, którzy ledwo przegapili udział w filmach, które mogłyby przejdź do klasyki. Z drugiej strony jest też wiele przykładów aktorów, którzy wcielili się w rolę życia tylko dlatego, że do projektu przeszła większa gwiazda.
Jako jedna z największych gwiazd filmów komediowych wszechczasów, Jim Carrey jest aktorem, z którym większość studiów pochyliłaby się do tyłu. W rezultacie Carrey przez lata odrzucał wiele ról. Mimo to wielu kinomanów prawdopodobnie byłoby zszokowanych, gdyby dowiedzieli się, że Carrey odrzucił w szczególności jedną rolę, ponieważ postać, którą mógł zagrać, stała się ikoną.
Prawdziwa legenda
W każdej chwili jest mnóstwo ludzi przesłuchujących do ról aktorskich, nigdy nie odnosząc sukcesu. Mając to na uwadze, wydaje się bardzo jasne, że aktorzy, którzy wylądują w znaczącej roli, powinni podziękować swoim szczęśliwym gwiazdom. Co więcej, jest wręcz niewiarygodne, że aktorzy cieszyli się latami sukcesów, bez względu na to, jak bardzo są utalentowani.
Mimo że szanse są wysokie przeciwko każdemu aktorowi, niektórym udało się stać się legendami biznesu. Na przykład Jim Carrey zabawiał masy przez tyle lat, że jego wpływ na świat filmu prawie na pewno nigdy nie zostanie zapomniany.
Inny kumpel
Gdy większość pisarzy wymyśla swoje postacie, mają w głowie pewien obraz tych fikcyjnych ludzi. W przypadku wielu scenarzystów najłatwiej jest wyobrazić sobie sławnych aktorów, gdy wymyślają swoje postacie. Jak się okazuje, scenarzysta stojący za oryginalnym scenariuszem Elfa miał na myśli jednego aktora Buddy'ego Elfa, Chrisa Farleya. Niestety, nie było możliwości, aby Farley mógł przedstawić postać, która zmarła w 1997 roku, a Elf pojawił się dopiero w 2003 roku.
Oczywiście większość ludzi pokochała portret Buddy'ego Elfa Willa Ferrella. Mimo to Ferrell nie był pierwszym wyborem do gry Buddy the Elf po śmierci Farley. Zamiast tego, oryginalne plany Elfa zakładały, że Jim Carrey zagrał tytułową postać.
W chwili pisania tego tekstu nie ma sposobu, aby dokładnie wiedzieć, dlaczego Jim Carrey nie skończył grać w Buddy the Elf. Tak czy inaczej, wydaje się mało prawdopodobne, że Carrey bije się z powodu utraty roli w Elfie. W końcu Carrey zagrał w wielu klasycznych filmach, a Bruce Wszechmogący został wydany w tym samym roku, w którym wyszedł Elf, więc nie jest tak, że jego kariera w tym czasie spadała. Co więcej, Carrey przez lata odrzucił kilka innych ważnych ról.
Inny ton
W Hollywood niektóre projekty są szybko wprowadzane do produkcji zaledwie kilka miesięcy po ich pierwotnym założeniu. Z drugiej strony było wiele filmów, nad którymi pracowano przez lata, zanim ktokolwiek pojawił się na planie, aby je sfilmować. Jeśli chodzi o ukochany świąteczny klasyk Elf, absolutnie należy do tej drugiej kategorii. Mając to na uwadze, nie powinno nikogo dziwić, że film początkowo miał się bardzo różnić w sposób, który nie ma nic wspólnego z głównym aktorem.
Stworzony i napisany przez pierwszego pisarza Davida Berenbauma, prace nad scenariuszem Elfa rozpoczęły się w 1993 roku, całą dekadę przed ostatecznym wydaniem filmu. Nic dziwnego, że podczas wielu lat preprodukcji, którą przeszedł Elf, plany dotyczące filmu przeszły wiele zmian. Na przykład w 2013 roku Jon Favreau powiedział Rolling Stone, że oryginalny scenariusz Elfa był znacznie mroczniejszy, dopóki nie zdecydował się, aby film był przyjazny rodzinie.
„Spojrzałem na scenariusz i nie byłem szczególnie zainteresowany. To była znacznie mroczniejsza wersja filmu. Pamiętam, że ją przeczytałem i to zaskoczyło: jeśli stworzyłem świat, z którego pochodził, jakby dorastał jako elf w Rudolfie czerwononosym reniferze, jednym z tych świątecznych specjałów Rankin/Bass, z którymi dorastałem, wszystko upadło na miejsce tonalnie.
