Futurama, zapomniany serial animowany Foxa dla dorosłych, może nie jest najbardziej znany ani najbardziej poprawny pod względem merytorycznym, ale scenarzyści serialu zawsze wiedzieli, jak pociągnąć za struny serca. W jednym konkretnym odcinku uderzyli w nutę, która do dziś brzmi tak samo.
W sezonie 7, odcinku 4, „Jurassic Bark”, Fry odkrywa, że stara pizzeria, w której pracował, jest nadal nienaruszona. Prehistoryczny sklep zostaje później przekształcony w muzeum, które odwiedza, i tam znajduje skamieniałe szczątki swojego psa Seymoura. Archeolodzy, którzy odkopali teren, nie wydadzą Seymoura Fry'owi, ale w końcu się zgadzają, wygodnie po tym, jak Fry podzieli się z nimi bezsensowną informacją.
Gdy Fry ma w ręku skamieniałego psa, zabiera go z powrotem do laboratorium profesora w celu sklonowania. Muszą poradzić sobie z zazdrosnym Benderem i problematyczną technologią, ale w końcu Farnsworth uruchamia maszynę do klonowania.
Kiedy profesor Farnsworth rozpoczyna proces, jego komputer przeprowadza analizę skamieniałości Seymoura. Uzyskane wyniki ujawniają, że pies Fry'a zmarł w dojrzałym wieku 15 lat, a gdy tylko Fry dowiaduje się prawdy, niszczy maszynę profesora, aby uniemożliwić ukończenie klonowania.
Fry pozwala Seymourowi odejść bez klonowania go
Kiedy wszyscy są zszokowani, Fry musi wyjaśnić, że Seymour żył bez niego dwanaście lat i prawdopodobnie zapomniał o nim w tym czasie. Ale Fry nie wie, że Seymour czekał w tym samym miejscu, nie ruszając się. Retrospekcja pod koniec odcinka pokazuje przemijające sezony, gdy Seymour cierpliwie siedzi przed pizzerią.
Na końcu opowieści Fry'a i Seymoura jest dużo do rozpakowania. Po pierwsze, czy przeszliby przez klonowanie, gdyby wiedzieli, że lojalny pies czeka w tym samym miejscu?
Samotny chłopiec dostawczy Planet Express miał wrażenie, że jego zwierzak przeżył zupełnie nowe życie bez niego, ale technicznie nie jest to prawdą. Chociaż Seymour żył do 2012 roku, jego istnienie było w stagnacji i nie miało żadnego celu. Ostatnia scena przedstawia ten fakt z innej perspektywy, pokazując upływ czasu, ponieważ dla Seymoura nic się nie zmienia poza jego wiekiem.
Fry niestety nie zna swojego przyjaciela z przeszłości, który prawie całe życie na niego czekał. Oczywiście, gdyby tak było, Fry prawdopodobnie poprosiłby profesora, aby ożywił Seymoura, zamiast pozwolić, by skamielina pozostała w stanie uśpienia.
Dziwne jest to, że koncepcja zwierząt czekających na swoich zmarłych właścicieli nie jest fikcyjna. Hachiko, lojalny japoński pies akita, jest powszechnie znany jako pies, który czekał dziewięć lat na powrót swojego właściciela.
Historia Hachiko
Mężczyzna imieniem Ueno adoptował Hachiko w 1923 roku i chodził z nim do iz pobliskiej stacji kolejowej, gdzie wsiadał do pracy. Robili to każdego dnia bez pominięcia, aż pewnego dnia Ueno nie wróciła do domu.
Niestety, Ueno podobno zmarł z powodu krwotoku mózgowego. Jego pies nie miał pojęcia, co się stało, i mógł tylko wrócić na stację kolejową. Tam Hachiko czekał na pociągi i przeszukiwał je bez końca, mając nadzieję, że znów zobaczy swojego właściciela. Pies powtarzał tę samą procedurę przez dziewięć lat, aż do śmierci 8 marca 1935 r.
Opowieści Hachiko i Seymoura zakończyły się w mniej niż idealnych okolicznościach, ale jest tutaj pozytywna podszewka. Podczas gdy oba psy spędziły całe życie czekając na powrót kogoś, na kim im zależało, ten poziom oddania pokazuje, że łączyła ich głęboka więź ze swoimi właścicielami. I chociaż żadna para nie miała okazji dzielić ze sobą długiego życia, ich ograniczony czas okazał się znaczący dla obu par.
Najlepszą stroną jest to, że psy i zwierzęta domowe, ogólnie rzecz biorąc, wnoszą radość do życia ludzi, a osoby, które kochają swoich zwierzęcych przyjaciół, mają tendencję do zachowywania szczęśliwych wspomnień nawet po odejściu zwierzęcia. Wspomnienia te mogą wywoływać szereg reakcji, od smutku, przez radość, po spokój, chociaż większość ludzi zgodzi się z tym, że jest to słodko-gorzkie uczucie.
Konieczność zastanowienia się nad odejściem zwierzęcia jest bolesna, ale towarzyszy temu uczucie ulgi. My jako ludzie nie możemy zaniedbywać dobrych czasów, więc gdy myśl o śmierci psa może wywołać łzy w naszych oczach, zwykle towarzyszy jej słaby uśmiech.
Fry Futuramy rzuca światło na ten trudny, ale celowy punkt egzystencji, dając nam powód do myślenia. Podsumowując, serial science-fiction zasługuje na więcej uznania, niż mu przyznano. Być może nadszedł czas na przebudzenie. Fani od lat proszą o jeden, fandom wciąż żyje i ma się dobrze na Twitterze i Facebooku, a obsada wróciła na podcast w 2017 roku, a także na crossover z The Simpsons w 2014 roku. To powiedziawszy, jest wystarczający powód, aby przywrócić show. Pytanie brzmi, czy powinno się to wydarzyć w Fox obok The Simpsons czy na innej platformie?
