Aktorzy z karierą, jaką miał legenda Hollywood, Gene Hackman, zwykle nie rezygnują z pracy. Postanowił jednak obrać inną drogę; w 2004 roku zagrał byłego prezydenta USA w filmie Welcome To Mooseport. To była jego ostatnia aktywna rola w dużym filmie.
Jego rola jako supervillain DC Comics, Lex Luthor w filmie Superman II z 1980 roku, została powtórzona w 2006 roku, kiedy Warner Bros. Pictures zamówiła i rozprowadziła inną wersję filmu. Po premierze i kolejnym pokazie specjalnym w Fine Arts Theater w Los Angeles film został wydany na DVD. Dzięki temu fani zobaczyli ostatniego wielkiego Gene'a Hackmana na dużym ekranie.
Potwierdzenie przejścia na emeryturę
Młyn plotek był pełen opowieści o jego przejściu na emeryturę w latach, które nastąpiły po wydaniu Superman II: The Richard Donner Cut w listopadzie 2006 roku. Potwierdził, że te twierdzenia były prawdziwe w wywiadzie dla Reutera w 2008 roku.
W raporcie Iaina Blaira cytowano Hackmana, który powiedział: „Nie zorganizowałem konferencji prasowej, aby ogłosić przejście na emeryturę, ale tak, nie zamierzam dłużej działać. powiedz, że w ciągu ostatnich kilku lat, na wypadek, gdyby pojawiła się jakaś naprawdę wspaniała część, ale naprawdę nie chcę tego dłużej robić."
Poszedł dalej wyjaśniać, dlaczego zdecydował się odwiesić swoje aktorskie buty. „Tęsknię za rzeczywistą częścią aktorską, ponieważ robiłem to przez prawie 60 lat i naprawdę to uwielbiałem” – ujawnił. „Ale biznes jest dla mnie bardzo stresujący. Kompromisy, które musisz osiągnąć w filmach, są po prostu częścią bestii i doszło do punktu, w którym po prostu nie czułem, że chcę już to robić.„
Hackman pozostał wierny swojej decyzji o porzuceniu zawodu, chociaż w 2016 i 2017 roku na krótko wrócił z emerytury, aby wyrazić głos w telewizyjnych dokumentach The Unknown Flag Raiser of Iwo Jima i We, the Marines.
Wygraj wiele wyróżnień
W trakcie swojej kariery Hackman zdobył wiele wyróżnień. W sumie 91-letni obecnie aktor może ubiegać się o cztery nagrody Złotego Globu, dwie nagrody Akademii, dwie nagrody BAFTA i jedną nagrodę SAG. Jednak w przypadku jednego z jego Złotych Globów historia mogła potoczyć się zupełnie inaczej.
W edycji nagród w 1993 roku Hackman zdobył drugi Złoty Glob w swojej karierze, tym razem za rolę w filmie Bez przebaczenia. Dołączył do obsady gwiazdorskiej obsady, w tym uznanego aktora i reżysera Clinta Eastwooda, Morgana Freemana i Richarda Harrisa.
Kiedy urodzonemu w San Bernardino aktorowi zaproponowano tę rolę, był długo rozwiedziony ze swoją pierwszą żoną, Faye M altese, z którą miał troje dzieci: dwie córki i syna. Chociaż byli praktycznie dorośli, Hackman zawsze cieszył się bliskimi relacjami ze swoimi dziećmi, co prawie zmieniło jego historię Złotych Globów.
Choć publicznie wiadomo niewiele o jego córkach, podobno miały awersję do przemocy na dużym ekranie. Tak więc, kiedy Hackman spojrzał na scenariusz Unforgiven, początkowo powiedział nie, ponieważ uważał, że jest zbyt krwawy.
Przejście do pisania
Scenariusz filmu został napisany przez doświadczonego scenarzystę Davida Webba Peoplesa, który ujawnił szczegóły początkowego wahania Hackmana, o czym donosił New York Daily News w 2017 roku. „Mogło być inaczej” – powiedział Peoples. "Córki Gene'a nie lubiły wszystkich brutalnych filmów, które kręcił."
Na szczęście dla każdego, kto natknął się na błyskotliwość filmu w ciągu ostatnich lat, Eastwood podjął się przekonania Hackmana. Złożył aktorowi wizytę i nakłonił go do przyjęcia roli. Hackman się załamał, a reszta to już historia.
Aktor Bonnie and Clyde i The French Connection ostatecznie zdobył kolejny Złoty Glob w 2002 roku za film The Royal Tenenbaums w reżyserii Wesa Andersona. Zdobył także nagrodę Cecile B. DeMille podczas ceremonii wręczenia Złotych Globów w następnym roku.
Od czasu wycofania się z aktorstwa Hackman zaczął pisać powieści. Jego pierwsze trzy publikacje powstały we współpracy z Danielem Lenihanem. W wywiadzie dla Reuters nakreślił podobieństwa między swoją nową ścieżką kariery a aktorstwem, a także wyjaśnił, dlaczego prawdopodobnie wolał pisać niż być aktorem.
„Właściwie to podoba mi się samotność” – zauważył Hackman. „Pod pewnymi względami jest podobny do aktorstwa, ale jest bardziej prywatny i czuję, że mam większą kontrolę nad tym, co próbuję powiedzieć i zrobić. Zawsze jest kompromis w aktorstwie i filmie, pracujesz z tak wieloma ludźmi i wszystkimi ma opinię. Ale z książkami to tylko Dan i ja i nasze opinie. Nie wiem, czy lubię to bardziej niż aktorstwo, po prostu jest inaczej."
