„Tak delikatny…” skrzeczy gość czarterowy Steve Bradley, wrzucając kawałek wagyu do swojego pijanego przełyku. Załoga pokładu i wnętrze gorączkowo próbują przygotować improwizowane przyjęcie piankowe, gdy Steve potyka się od stołu. “Najlepszy posiłek, jaki kiedykolwiek jadłem!” głosi – „Czas na piankową imprezę!”. Wygląda tak, jak brzmi: rozdęty nadmiarem, uroczo dosmażony. Natrafia na najbardziej żałośnie wyglądającą imprezę piankową w historii imprez piankowych, całkowita frekwencja: dwóch członków załogi. W ciągu kilku sekund od prześlizgnięcia się przez głębokie po kostki bąbelki, Steve już się wycofał, rzucając się w kierunku trzeciego gulaszu, Rocky, „jesteś singlem?” drybluje, a ona ledwo wyskakuje z jego uścisku. Po prostu kolejny zwykły dzień na SS Excess, czyli Below Deck, ale zaufaj nam, kiedy mówimy, że z pewnością nie jest najgorszy.
Minęło pięć sezonów Below Deck, trzy sezony spinoffu Below Deck Mediterranean i jeden sezon Below Deck: Sailing Yacht, a franczyza jest gotowa zrzucić Housewives z piedestału. Chociaż serial jest zasadniczo pochodną jego braci Bravo, ma dwa różne wyróżniki: prymitywne strumyki i sterty śmieci.
Dla niewtajemniczonych program (wymawiany „pro-grim”) jest w zasadzie Upstairs, Downstairs, ale mokry. Są wodniakami, oceanicznymi śmieciami i niedoszłymi syrenami, które próbują żyć jak najlepiej, jeśli ich najlepszym życiem był kaskader z Universal Studios Waterworld, który wypchnął ich sterowane pachwinami skutery wodne na wolność. W rzeczywistości następnym logicznym wnioskiem dla większości tych narzędzi erotycznych jest rosnące skrzela i robienie sztuczek rybnych pod wodą, zanim w końcu zamieni się w kamień na imprezie o 17:00 na plaży na Majorce. Połącz to z podświadomą chęcią ucieczki od wszelkich długoterminowych zobowiązań, wrzuć ekipę kamerzystów z bardzo bliskiej odległości i masz kwas, ciepło, sól, bez tłuszczu.
Chociaż goście czarteru na górze naprawdę są ubierani na scenę, nadal noszą charakterystyczny smak „Prawdziwych Gospodyń” – nadmiaru i „marzycieli” (pijanych krzykaczy). Osiemdziesiąt procent czasu ci goście są dokładnie tym, czego oczekujesz (wpływający na pornografię), a pozostałe dwadzieścia procent jest gorszych (wpływający na jogę pornograficzną). Kiedy prośba o kolorowe gumy do żucia (bez białych, ponieważ Yoga Prostitot myśli, że jest Van Halen – w najlepszym razie jest Von Dutchem) przylatuje helikopterem, wiesz, że trafiasz w to żywiołowe miejsce w telewizji reality. W rzeczywistości Below Deck wydaje się sprowadzać naszych koszmarnych klientów z powrotem do podstaw: ropuch mięśniowych i wymachiwania baniek, minionej epoki śmieci z 2005 roku. Proszą o wystrzelenie świni z armaty na rząd tyłków modelki Go Daddy, a my mówimy „muy bueno”.
Załoga nie jest jednak świętymi i chociaż w większości są wystarczająco młodzi, by być społecznie doświadczonymi, chłopcze, czy oni uwielbiają resetować te stereotypy dotyczące płci. Ostatni sezon był napędzany mizoginią klubem machismo boys, dzięki któremu „Go Daddy Ass Wreckage 5” wyglądał jak Szekspir. Trasa z przeprosinami po emisji była jeszcze gorsza. Według własnych relacji, ci faceci naprawdę się starają. Nie, naprawdę, są dobre! Po prostu źle zrozumiałeś, co mieli na myśli, kiedy powiedzieli, że „to przekleństwo” musi dać jej trochę „przekleństwa” lub „zredaguję materiał”.
Wtedy są szefowie kuchni, których jeszcze nawet nie dotknęliśmy, bo nikt nie powinien dotykać szefa kuchni. I tak, w tym medium szef kuchni to szef kuchni to szef kuchni. Chcesz zobaczyć archetyp postaci, który nie zmienił się od tysięcy lat? Nie szukaj dalej! Narcystyczny, egoistyczny mężczyzna-dziecko z wyniszczającymi problemami mamusi? Sprawdzać! Nieskrępowana wściekłość i brak umiejętności komunikacyjnych? Podwójne sprawdzenie! Manipulacyjne tendencje do gaslightingu i leseferystyczne cele życiowe w stylu Piotrusia Pana? Mamy Weinera. Choć może się to wydawać szorstkie, ci ludzie-ratatouille wzniecają większość dramatu „coś-coś ciężkiego, kalamburowego zupy”. Niektóre są bardziej lubiane niż inne, ale niech to będzie znane: zawsze wszystko zrujnują. Niewielką przewagę ma Below Deck OG Ben, którego akcent ledwo spycha go do kategorii „śmieci” nad „szumowiną”. Z kolei w crossoverze Below Deck: Med i Sailing Yacht Adamowi Glickowi udaje się omamić znacznie ciemniejszym nurtem. Nie wiemy, co ukrywa, ale na pewno używa swoich bezpłciowych zaklęć przeciwko złu zamiast… cóż… seksu.
Pozdrowienia dla kilku wyróżnień: uroczo wulgarna, kochająca gówno feministyczna ikona kiwi, Aesha Scott. Goście czarterowi, którzy rozpoczęli pierwszy odcinek za natychmiastowe zażycie tak wielu narkotyków. Rocky, okropna syrena (pokonaj każdego, kto chce być syreną). I Brandy, pozbawione życia, bezwładne pijane ciało, które przed brunchem musiało zostać przeciągnięte z kamienistej plaży do lekarza.
Jeśli chcesz dostać się do Below Deck, zalecamy użycie tej samej metodologii, co w przypadku każdego behemota Bravo i rozpoczęcie najpóźniej i cofnięcie się. Ponieważ oglądanie śmieci w rzeczywistości to jedno, oglądanie tego samego, ale z brzydszymi telefonami, to zupełnie co innego.
