W pierwszych miesiącach 2016 r. republikańskie prawybory prezydenckie zaczęły osiągać gorączkę. W tamtym czasie nie było wielu tematów bardziej odpowiednich w świecie rozrywki niż szalony skok Donalda Trumpa na szczyty sondaży. Amerykańska polityka nigdy nie widziała czegoś takiego: zuchwały, zaabsorbowany sobą, obrzydliwie bogaty gospodarz programu telewizyjnego, który stał się liderem dużej partii, pomimo jego ciągłego „nieprezydenckiego zachowania”.
Wszyscy ustawiali się w kolejce do wydoju, zanim – jak większość ludzi się spodziewała – skończył mu się sok i ostatecznie zrezygnował z wyścigu. Gwiazdy późnego wieczoru Jimmy Fallon i Trevor Noah stworzyli swoje własne, unikalne wrażenia z Trumpa, podobnie jak Jay Pharaoh i Alec Baldwin w Saturday Night Live.
Firma produkująca filmy komediowe Funny or Die dołączyła do zabawy, wydając własną 50-minutową satyrę zatytułowaną Donald Trump The Art of the Deal: The Movie. Udało im się zdobyć Johnny'ego Deppa do tytułowej roli. Gwiazda Piratów z Karaibów znana jest z metodycznego podejścia do ucieleśniania istoty postaci. Jego Donald Trump nie był inny, ponieważ dołożył wszelkich starań, aby zapewnić bezbłędną postać.
Bardzo wymagająca rola
The Art of the Deal: The Movie Donalda Trumpa był parodią książki byłego prezydenta Trumpa z 1987 roku, Trump: The Art of the Deal. Działało wokół założenia, że nowojorski potentat napisał, wyreżyserował i zagrał główną rolę w prawdziwej filmowej adaptacji książki, ale film zaginął i dopiero teraz został odnaleziony.
Narracją satyry był reżyser A Beautiful Mind, Ron Howard. Oprócz Deppa jako Trumpa w imponującej obsadzie znaleźli się także Michaela Watkins jako była żona Trumpa, Ivana, Patton Osw alt jako osobowość telewizyjna Merv Griffin oraz Henry Winkler jako polityk i krytyk filmowy, Ed Koch.
Pomysł został wymyślony przez Owena Burke'a, redaktora naczelnego Funny or Die, wraz z reżyserem The Big Short, Adamem McKaya. Skontaktowali się z Deppem z propozycją zagrania w ich krótkim filmie i nie jesteśmy do końca pewni, czy się zgodzi. W końcu to była bardzo wymagająca rola, a zdjęcia miały się odbyć w ciągu zaledwie czterech dni. Przy budżecie wynoszącym zaledwie 250 000 USD Depp mógł uważać, że nie warto go poświęcać.
Fantastyczna Mimika
Podchodząc do roli Deppa, Burke zaczął od słowa sugerującego, że Trump rzeczywiście nakręcił film do swojej bestsellerowej książki. Aktor był zaskoczony wiadomościami, ale potem Burke wyjaśnił, że to kłamstwo i że to kłamstwo było przesłanką, którą chcieli, aby został stracony jako parodia Donalda Trumpa.
W wywiadzie telefonicznym dla The Daily Beast, Burke powiedział, że powodem, dla którego chciał Deppa do tej roli, jest to, że wiedział, jak długo aktor mógłby się posunąć, aby idealnie wcielić się w Trumpa. „Jest kameleonem, jest fantastycznym naśladowcą. Ale co więcej, jest po prostu wspaniałym wykonawcą i utalentowanym aktorem” – wyjaśnił. „Za każdym razem, gdy gra rolę, wnosi do niej to, co może wnieść tylko Johnny Depp.”
Depp został szybko sprzedany i zgodził się na tę rolę, w co Burke powiedział, że on i jego koledzy „nie mogli uwierzyć”. Pomijając to, on i McKay skorzystali z usług współtwórcy Drunk History, Jeremy'ego Konnera, aby ożywić tę historię.
Oddanie się roli
Z fotela reżysera Konner miał widok z pierwszej ręki na temat zaangażowania Deppa w tę rolę.„Nie pojawił się po prostu z niesamowitym głosem Donalda Trumpa – przyszedł ze swoim zespołem fryzjerów i charakteryzatorów, którzy codziennie poddawali go wielu godzinom protetyki” – powiedział dyrektor Business Insider.
Aby dokończyć tylko fizyczną przemianę, Depp najwyraźniej siedział godzinami na krześle do włosów i makijażu każdego dnia. Dzięki temu Konnerowi łatwiej było reżyserować, ponieważ niemal czuł się, jakby miał do czynienia z zupełnie inną osobą niż Depp, supergwiazda.
„Zajął się fryzurą i makijażem i był tam przez dwie do czterech godzin. I tak naprawdę nie widziałbym go, dopóki nie wyjdzie z włosów i makijażu” – kontynuował Konner. „Więc było to bardzo dziwne rozłączenie, w którym czułem, że nigdy nie pracowałem z Johnnym Deppem”.
Radykalne przemiany Deppa w Piraci i Czarnej Mszy są prawdopodobnie jego najsłynniejszymi. Jednak dzięki roli Trumpa udowodnił, że bez względu na to, jak mała jest rola, praca, którą wkłada w rolę, nigdy się nie zmienia.
