Podobnie jak Flatbush Misdemeanours Showtime, P-Valley jest wyjątkowo dobry w pokazywaniu aspektów czarnoskórych kobiet, które nie są często omawiane w telewizji. Inspirowana Cardi-B seria Starz spotkała się z uznaniem krytyków w pierwszym sezonie, zdobywając sekundę, która właśnie zakończyła się w momencie pisania tego tekstu.
Sukces serialu naprawdę sprowadza się do obsady, która podobno w pewnym momencie obejmowała samą Cardi-B. Zamiast tego seria o życiu osób pracujących w klubie ze striptizem w delcie Mississippi i wokół niego jest w większości pełna dobrze zapowiadających się osób, które powoli ugruntowują swoją nazwę.
W tym Shannon Thornton, która gra Keyshawna w dramacie stworzonym przez Katori Hall.
Keyshawn jest tak samo irytująca, jak współczująca. Jest równie zaciekła, jak uszkodzona. A oglądanie jej jest szalenie zabawne. Przede wszystkim wiele kobiet odnosi się do jej odwiecznej walki z jej brutalnym tatusiem, Derrickiem.
Ten związek doszedł do zaskakującej, traumatycznej i ostatecznie nierozwiązanej głowy w niedawno wydanym finale drugiego sezonu. Shannon niedawno usiadła z Vulture, aby omówić to i jak radzi sobie z najciemniejszymi cechami swojej postaci.
Uwaga: Spoilery przed sezonem P-Valley
Shannon Thornton w finale sezonu 2 w P-Valley
Ci, którzy widzieli finał sezonu 2 w Dolinie P, wiedzą, że kończy się on wielkim klifem. Chociaż było to trudne dla fanów, było jeszcze trudniejsze dla Shannon.
Oglądając dziesiąty odcinek, byłem bardzo wzruszony. Byłem bardzo zaskoczony, ponieważ wiedziałem, co się wydarzy. To było coś o kobiecie z opieki nad dziećmi, która krytykowała Keyshawna i mówiła te wszystkie rozdzierające serce rzeczy. To naprawdę wpłynęło na mnie, kiedy to kręciłem, ale oglądanie go jest bolesne – powiedział Shannon do Vulture.
Jeden z innych wyróżniających się momentów z finału polega na całkowitej implozji Keyshawna w obecności Derricka.
„To było dużo czasu dla Keyshawna” – przyznał Shannon. „Narosło w niej tyle złości i bólu. W scenariuszu Katori napisała, że Keyshawn wydaje ten gardłowy krzyk w imieniu milionów kobiet, które były przed nią i które doświadczyły tego rodzaju bólu. na przykład, Wiesz co? Pieprzyć to. Straciłem teraz wszystko. Jeśli pójdę do więzienia, pobiję ci."
Chociaż Shannon nie broniła każdej decyzji podjętej przez jej postać, całkowicie rozumie, dlaczego zdecydowała się ją stracić w tym momencie. W końcu naprawdę nie miała nic do stracenia. Wszystko już się wokół niej waliło.
Co myślisz o przyjęciu finału przez fanów?
„W pierwszym sezonie było wielu ludzi, którzy uważali, że Keyshawn zasłużyła na wszystko, co dostała po tym, jak wyciągnęła broń na Diamond; wiele osób myślało:„ Zasłużyła na swoją karmę”. Shannon powiedział o zmianie w opinia fanów o jej postaci w sezonie 2.
"Współczucie, jakie ludzie darzyli Keyshawn w tym sezonie, jest mile zaskakujące, zwłaszcza po epizodzie retrospekcji, który pokazał, skąd pochodzi i jej historię przemocy i traumy w jej młodości. To sprawiło, że jest tym, kim jest dzisiaj i wpływa jej logika i podejmowanie decyzji."
Jak Shannon Thornton nie gubi się w swojej postaci P-Valley
Biorąc pod uwagę cały mroczny materiał, z jakim Shannon musi zmagać się podczas grania w Keyshawn, zrozumiałe jest, jak trudno jest jej to znaleźć.
W swoim wywiadzie dla Vulture, Shannon przyznała, że podczas gdy kręcenie pierwszego sezonu było trudne, kręcenie drugiego sezonu (zwłaszcza odcinka historii pochodzenia) było znacznie trudniejsze.
„Jest o wiele ciemniej niż w pierwszym sezonie. Naprawdę trudno było wrócić do domu i nie zabrać jej ze sobą” – przyznał Shannon.
"Czułem, że jej duch tkwi we mnie długo po zakończeniu sceny."
Było to z pewnością prawdą po nakręceniu jednego z jej najbardziej traumatycznych momentów:
„W dużej scenie walki w odcinku piątym, Keyshawn pluje krwią, ciągnięto ją za włosy przez pokój, ma żelazo na twarzy. Reżyser mówił „Cięcie”, a ja wciąż płacz i bardzo zdenerwowany. Został ze mną nawet do następnego dnia."
Więc, jak Shannon pozostaje przy zdrowych zmysłach po tym, jak zmusiła się do przebywania w tak ciemnych miejscach?
Jako aktorzy, naszym zadaniem jest oszukać nasze umysły, by uwierzyły, że wyimaginowane okoliczności są prawdziwe, a nasze ciała nie rozpoznają różnicy. Kiedy czuję, że tracę to w środku sceny i mam aby przeżywać to traumatyczne doświadczenie w kółko pod różnymi kątami, muszę sobie przypominać, że jestem bezpieczna, gramy, to udajemy i opowiadam naprawdę ważną historię. Nawet mówiąc do siebie na głos: „Po prostu odpuść”.
