W 2017 roku Greta Gerwig zadebiutowała jako reżyser jako solowy dramat/komedia Lady Bird, film, który kataloguje niespokojne nastoletnie lata tytułowej młodej dziewczyny. Scenariusz zawiera niesamowitą fabułę, która naturalnie jawi się jako ogromny fabularny dramat dotyczący życia nastolatka. Nie jest to jednak tak fikcyjne, jak mogłoby się wydawać. Lady Bird, co do wielkości, opiera się na własnej historii, ale rdzeń tej historii pochodzi z własnych licealnych doświadczeń Grety, dobrych i złych.
Główna rola w Lady Bird, Christine McPherson grana przez Saoirse Ronan, jest całkiem zgodna z opisem jej własnych nastoletnich lat, przedstawionym przez Gretę. I okazuje się, że Ronan odtworzył doświadczenie reżysera z niewiarygodną dokładnością. Czyn Ronana spotkał się z szerokim uznaniem krytyków; chwalono ją za realistycznie intensywną grę i wyjątkowo krzemienne prowadzenie dialogów. Niedługo po premierze Lady Bird zamieniła się w najlepszy występ Ronana.
Przechodząc do reżysera, Greta Gerwig urodziła się i wychowała w Sacramento w Kalifornii. Uczęszczała do prywatnego katolickiego gimnazjum. I tak jak Lady Bird, Greta również ma skromne pochodzenie. Ponadto powiedziała, że mogłaby „wyświetlić się w czas, w którym byłaby mniej samotna”, co w zasadzie brzmi jak to, co powiedziałaby Lady Bird. Wszyscy, którzy przyglądali się filmowi, najrzadziej zrozumieją różnicę między rzekomymi latami liceum Grety a latami Lady Bird.
Oprócz reżyserii Greta opracowała również scenariusz do filmu. Była trochę zdumiona swoim doświadczeniem jako nastolatka i najwyraźniej nie mogła wymyślić lepszej i bardziej intrygującej historii z roku szkolnego. Wzloty i upadki jej własnej linii były zgodne z tym, czego oczekiwano od filmu pod względem fabuły, więc nie miała powodu, aby to powstrzymywać. I wyszła na całość.
Jakkolwiek fabuła może brzmieć ściśle z młodocianymi latami Grety, nie nazwałbyś tego filmem autobiograficznym. Greta odłożyła fragmenty swojego życia, ale to niekoniecznie oznacza, że cała postać krąży tylko wokół niej. Wyjaśniając nieporozumienia dotyczące roli, Greta powiedziała:
„Nic w filmie nie wydarzyło się dosłownie w moim życiu, ale zawiera rdzeń prawdy, który współbrzmi z tym, co wiem”. Cóż, jej oświadczenie sugeruje, że Lady Bird może być nawet konceptualnym zestawieniem wielu licealistów z Rok Grety.
Greta bardzo dobrze ułożyła elementy ze swojej przeszłości, a cała egzekucja była jeszcze lepsza. Działania od castingu po reżyserię, wszystko poszło znakomicie. Oprócz fanów nawet krytycy nie mieli innego wyjścia, jak tylko dać owację na stojąco aktorom i współpracownikom. „Perfekcja na dużym ekranie… Każda linijka brzmi jak coś, co ktoś mógłby powiedzieć, co oznacza, że film jest również wyjątkowo dobrze zagrany” – powiedział Critic A. O. Scott o niezwykłym pokazie umiejętności aktorskich. Bez wątpienia Ronan okazał się najlepszym wyborem Grety do tej roli.
W rzeczywistości Greta wyruszyła w swoją podróż, zanim jeszcze poznała cel. Bez wątpienia miała rozległą wizję, ale nie miała wystarczającego pojęcia, do czego właściwie zmierza. Rzucając światło na swój styl pracy, Greta stwierdziła: „To było jak 350 stron rzeczy, które potem w pewnym sensie spojrzałem i zorientowałem się, co wydawało mi się niezbędne, a co wydawało mi się sednem historii. Tak naprawdę nie decyduję, co jest sednem historii, zanim piszę, piszę, aby dowiedzieć się, jaka jest historia”. To tak, jakby zaczęła pisać bez pomysłu i skończyła, żeby dokończyć pomysł. Całkiem chory!
Wyjątkowa miłość reżyserki do swojego domu ujawnia się wraz z filmem. Aby móc zrozumieć prawdziwą wartość uczucia, musisz najpierw żyć w całkowitym jego braku. Wskazując na sedno filmu, Greta stwierdziła: „Naprawdę chciałam nakręcić film, który będzie refleksją nad domem i tym, co oznacza dom i jak opuszczenie domu definiuje to, czym jest dla ciebie i jaka jest twoja miłość do niego. Czułem się, jakby to był list miłosny do Sacramento i pomyślałem, że nie ma lepszego sposobu na napisanie listu miłosnego niż przez kogoś, kto chce się wydostać, a potem zdać sobie sprawę, że to kocha?”
Film zdobył szerokie uznanie, otrzymał pięć nominacji do Oscara, oprócz dwóch wygranych na Złotych Globach. Film jest eksploracją wielu światowych elementów, takich jak relacja matka-córka, bóle rozstania i poczucie indywidualności. To bardzo wyjątkowy film na bardzo popularny temat.
