John Candy był w zasadzie odpowiedzialny za niektóre z najlepszych filmów w latach 80-tych. Oczywiście kanadyjska gwiazda odniosła wielki sukces w SCTV na początku lat 80-tych. W połowie lat 80. John był już na dobrej drodze do zostania gwiazdą filmową w dobrej wierze. Wiele jego filmów z lat 80. warto obejrzeć przynajmniej raz, jeśli nie w kółko. Mowa o Kosmicznych Kulach, Małym Sklepie z Horrorami, Splashu, Wujku Bucku i Samolotach Pociągi i Samochody. Potem hit lat 90. i John stał się jeszcze bardziej rozpoznawalną gwiazdą. Został obsadzony w Home Alone (która prawie została anulowana podczas produkcji), JFK, The Rescuers Down Under i byłby w znacznie większej liczbie hitów, gdyby nie odszedł DUŻO przed swoim czasem.
Jednym z ostatnich projektów Johna i być może jego ostatnim hitem był Cool Runnings z 1993 roku. Film został wyreżyserowany przez Jona Turteltauba i oparty na prawdziwej historii olimpijskiego zespołu bobslejowego z Jamajki z 1988 roku. Pomysł był zarówno ciepły, jak i zabawny. A dzięki obecności Johna Candy'ego Jon mógł przenieść tę historię na duży ekran. Ale pochodzenie Cool Runnings było o wiele więcej, jak dowiedzieliśmy się ze znakomitego artykułu w Entertainment Weekly. Rzućmy okiem…
Fajne biegi miały być dramatem, a nie komedią
Historia olimpijskiego zespołu bobslejowego Jamajki z 1988 roku w zasadzie opisuje, o co chodzi w igrzyskach olimpijskich. Przynajmniej dlatego Jon Turteltaub był przede wszystkim zafascynowany tą historią i dlatego był bardzo podekscytowany telefonem, który otrzymał w sprawie nakręcenia filmu o tym.
To Disney kupił prawa do historii o jamajskiej drużynie bobslejowej i był nawet scenariusz, który czekał na reżyserię Jona.
"Kiedy po raz pierwszy dostałem pracę, aby zrobić film, zadzwoniłem do mojej matki i powiedziałem jej wielką wiadomość, że w końcu zostałem zatrudniony przez prawdziwe studio filmowe do reżyserii filmu i że jadę do Calgary dwa miesiące, a potem na miesiąc na Jamajkę”- wyjaśnił Jon Turteltaub dla Entertainment Weekly. „Pierwsze słowa z jej ust brzmiały: „Jak się do tego pakujesz?” To było moje powitanie w show biznesie."
Ale Cool Runnings nie było oryginalną próbą filmowej adaptacji prawdziwej historii olimpijskiej. Według Entertainment Weekly, producent Dawn Steel próbował bardziej dramatycznie spojrzeć na historię w filmie zatytułowanym „Blue Maaga”.
„Niebieska Maaga była scenariuszem, zanim tam dotarłem. To była bardziej ciężka podróż o realistycznym życiu w slumsach Kingston i zabieraniu w podróż facetów z tego rodzaju środowisk” – opisał Jon. „Istniały wersje scenariusza, które były dość ciężkie i bardzo dramatyczne, i tak się zaczęło. Tak naprawdę nie było, dopóki scenariusz nie znalazł lekkiego dotyku i nie znalazł swojej żartobliwości, że znalazł się."
Aktorzy uczynili to bardziej autentycznym i bardziej komedią
Kiedy scenariusz trafił w ręce aktorów Malika Yoby, Douga E. Douga, Leona i Rawle D. Lewisa (który grał członków zespołu bobslejowego), historia zmieniła się w komedię.
„Poszedłem na otwartą rozmowę”, powiedział Malik Yoba, który grał Yula Brennera. „Myślę, że byłem ostatnią osobą ostatniego dnia. Poszedłem tam i zrobiłem trochę improwizacji. Mogły być jakieś inne scenariusze, ale pamiętam, że moja improwizacja dotyczyła tego, jak nauczyłem Boba Marleya pisać muzykę. I dwa kilka miesięcy później dostałem telefon: „Czy możesz polecieć jutro do Los Angeles i zrobić test ekranu?”. [To było] w 91. Wtedy Dawn Steel zadzwoniła do mnie w Wigilię 1991 roku, mówiąc: „Hej, nie zrobią tego filmu, ale ja zrobię ten film.„Zadzwonili do mnie z powrotem jakieś osiem miesięcy później i powiedzieli, że jest nowy dyrektor, chcielibyśmy, żebyś przyszedł ponownie. Byłem dość oburzony, ponieważ czułem, że mam tego posmak i odeszło, więc pomyślałem: „Jestem zajęty”. [Śmieje się] A potem byłem przekonany, że muszę polecieć z powrotem do L. A."
Wielu aktorów, których szukano dla Blue Maaga, musiało ponownie przejść proces castingu do filmu, który ostatecznie stał się Cool Runnings.
„Musiałem ponownie przejść przez cały proces castingu, mimo że byłem już wcześniej obsadzony i płacono” – powiedział Leon, który grał Derice Bannock. „Musiałem więc zrobić to jeszcze raz, zrobiłem to jeszcze raz i zostałem ponownie obsadzony. Tym razem, kiedy zrobiłem film, faktycznie zarobiłem pieniądze”.
Doug E. Doug, który grał Sankę Coffie, w rzeczywistości nie lubił scenariusza Blue Maaga i zdecydowanie wolał komediowe ujęcie z Johnem Candy. Z kolei Rawle D. Lewis (Junior Bevil) był po prostu zachwycony tą szansą.
„Nie chodziło tylko o znalezienie czterech wspaniałych facetów, ale o ludzi, którzy stworzyli zespół i pasowali do siebie oraz jak pracowali jako zespół” – powiedział reżyser Jon. „I to było tak ważne, aby ta obsada działała, ponieważ nie czuli się jak cztery osoby, naprawdę musieli czuć się jak grupa, i to jak każdy zespół, który tworzysz, jest ta chemia, która musi być odpowiednia, i naprawdę to znaleźli. Ci kolesie znaleźli to w sobie. Jest taka świetna scena z Malikiem i Rawle, w której Malik daje mu pokrzepiające przemówienie przed lustrem, i to była scena przesłuchania, a Rawle grał obu tych ról we wszystkich przesłuchaniach, ale nikt nie mógł zagrać tej roli tak dobrze jak on."
Ale to nie tylko zespół bobslejowy nawiązał kontakt, ale także John Candy. I był spoiwem, które spajało cały zespół.
„John Candy, w pewnym momencie zostaliśmy zaproszeni do jego pokoju i wszyscy słuchaliśmy muzyki, reggae i innych rzeczy [śmiech], a on powiedział: „Hej, posłuchaj, jestem z Kanady. Byłem tam. Nie wiedzą, co mają na rękach. Ta rzecz będzie ogromna”- powiedział Rawle o Johnie Candy. „Powiedział: 'Ale nikt tego nie dostanie, ponieważ nikt nie dostanie, jak duży to będzie.' Pamiętam, jak go słuchałem i mówiłem: „Wiedziałem, że nie jestem szalony. Czuję to samo.'"
