Jeśli chodzi o najwyższe uznanie w branży, Troy Kotsur nie może powiedzieć, że miał spektakularną karierę jako aktor i reżyser. Arizonan jest w branży od początku 2000 roku, kiedy wystąpił w odcinku dramatu medycznego Lifetime Network, Strong Medicine.
Wcześniej Kotsur doskonalił swoje rzemiosło w produkcjach scenicznych od 1987 roku. W 2021 roku CODA, film, w którym zagrał, został wydany w ograniczonych kinach w Stanach Zjednoczonych i na Apple TV+.
Bardzo szybko film zyskał szerokie uznanie, prezentując się znakomicie razem z przebojami Netflixa „Squid Game” na tegorocznych nagrodach SAG w lutym. Od tego czasu film komediowo-dramatowy o dorastaniu ma już trzy nominacje do Oscara, w tym jedną dla najlepszego filmu.
Kotsur jest również w kadrze do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego. Podobnie jak postać, którą gra w CODA, Kotsur jest głuchy i jest od urodzenia. Podobnie jak w przypadku „Cichego miejsca” Johna Krasinki, producenci CODA w większości nakłaniali niesłyszących aktorów do przedstawienia głuchych postaci w filmie.
Z dala od ekranu Kotsur uważa się za całkiem zabawnego faceta, wymiar, który wprowadził do filmu, improwizując swoją drogę przez produkcję.
Kto jeszcze jest w obsadzie „CODA”?
Streszczenie online filmu CODA brzmi: „Ruby [Rossi] jest jedynym słyszącym członkiem rodziny niesłyszących z Gloucester w stanie Massachusetts. W wieku 17 lat pracuje rano przed szkołą, aby pomóc rodzicom [Frankowi i Jackie Rossi] oraz bratu [Leo] w prowadzeniu działalności rybackiej. Ale dołączając do klubu chóralnego swojej szkoły średniej, Ruby czuje, że pociąga ją zarówno jej partner w duecie, jak i ukryta pasja do śpiewania.'
Kotsur gra patriarchę rodziny, Franka, z angielską aktorką Emilią Jones (Doktor Who, Locke & Key) w roli głównej, Ruby. Jones nie jest głucha ani słabo słysząca, ale spędziła dziewięć miesięcy na nauce komunikowania się w amerykańskim języku migowym (ASL), aby przygotować się do roli.
Marlee Matlin gra matkę Ruby, Jackie. Matlin jest głucha od 18 miesiąca życia i jest znana z ról niedosłyszących w produkcjach takich jak Przełączeni przy narodzinach i dramacie romantycznym z 1986 r. Dzieci gorszego boga. Za tę ostatnią Matlin zdobyła Oscara i nagrodę Złotego Globu dla najlepszej aktorki.
Czy Troy Kotsur improwizował wersy w „CODA”?
Jednym z mianowników większości pozytywnych recenzji, które CODA otrzymała do tej pory, jest uznanie zabawnej strony tej historii. Jedna z recenzji określiła film jako „zabawny i emocjonalny”, a scenarzysta twierdził, że CODA „szarpał ich za serce, będąc tak zabawnym”.'
W rozmowie z NBC News, Kotsur został uznany przez ankietera za odpowiedzialnego za większość komediowych momentów filmu. Zapytany, czy cała ta wesołość jest w scenariuszu, czy tylko pod wpływem spontanicznych wyrażeń, aktor wyjaśnił, że jest to nieco mieszanka obu.
„Dialog [w scenariuszu] był po angielsku, ale tak naprawdę nie mówię w ten sposób, więc musieliśmy przetłumaczyć go na ASL” – powiedział Kotsur. „Czasami dowcipy idą jeszcze dalej [w ASL] niż to, co jest w druku. Pomyślałem, że to ważne, abyśmy dawali kilka opcji w ASL, o ile miały to samo znaczenie lub intencje. Fajnie było improwizować”.
Kotsur również poszedł naprzód, aby zestawić swoją postawę z prawdziwego życia i zachowanie Franka w filmie.
Jak poszła krytyczna odpowiedź na „CODA”?
„Jestem wyluzowany jako Troy Kotsur” – powiedział ojciec jednego z nich. „W prawdziwym życiu mam silne poczucie humoru. Uwielbiam żartować. Uwielbiam być ironiczny. [Z drugiej strony] Frank jest trochę sfrustrowany tym, że wszyscy słyszący ludzie wykorzystują jego biznes wędkarski."
Niemniej jednak Kotsur dostrzegł podobieństwa między nim a Frankiem, najważniejsze jest to, że obaj są zorientowani na rodzinę. „[Frank] ma dobre serce i jest człowiekiem rodzinnym” – kontynuował. „Sam jestem człowiekiem rodzinnym, [ale] moja żona mówiła:„ Nie chcę Franka w domu!”
CODA została ogólnie bardzo dobrze przyjęta, zarówno przez krytyków, jak i publiczność, ale także przez społeczność niesłyszących. Jedną z głównych zasług, jakie zdjęcie otrzymało w tym zakresie, była pozytywność, z jaką przedstawiana jest głuchota.
Horror Sama Rainiego z 2021 r. The Unholy jest przykładem podejścia odwrotnego, w którym niepełnosprawność jest w jakiś sposób przedstawiana jako coś, co wymaga naprawy. Na szczęście była to pułapka, której CODA i Kotsur zdołali uniknąć; jego nominacja do Oscara jest za to tylko nagrodą.
