Wpływ Milczenia owiec z 1991 roku na przemysł filmowy jest niezaprzeczalny. Nie tylko był to jeden z niewielu thrillerów, który kiedykolwiek został doceniony przez Oscara (wygrał najlepszy film), ale wywarł wpływ na niezliczone inne filmy. Obejmuje to dziwne połączenie z Black Widow z The Marvel Cinematic Universe. To również umocniło Sir Anthony'ego Hopkinsa i Jodie Foster jako dwóch najlepszych aktorów swoich pokoleń. Jednak niektórzy członkowie obsady filmu o seryjnym mordercy pozornie zniknęli. Obejmuje to Brooke Smith, która grała porwaną dziewczynę, Catherine Martin.
Do dziś Brooke Smith kontynuuje działanie. Odkąd zagrała porwaną córkę senatora w The Silence Of The Lambs, miała znaczące role w Ray Donovan, Big Sky, Bosch, Bates Motel i Grey's Anatomy. Ale nie ma wątpliwości, że bycie dziewczyną na dnie dołu jest jej najbardziej charakterystyczną. Było to również jej najbardziej przerażające, gdy powiedziała Vulture, że przed nakręceniem swoich scen cierpiała na intensywne i ciężkie koszmary…
Kim była dziewczyna w dole w milczeniu owiec?
Brooke Smith miała tylko kilka zasług na swoje nazwisko, kiedy została poproszona o spotkanie z reżyserem Jonathanem Demme w filmie Milczenie owiec.
„Spotkałam się z Jonathanem i nie przesłuchał mnie, ponieważ myślę, że ufał sobie wystarczająco” – powiedziała Brooke Smith do Vulture. „To były czasy, kiedy ufali reżyserowi na tyle, że nie było całej komisji, która by mnie zatwierdziła. Spotkał się ze mną, rozmawiał ze mną, powiedział mi, co to będzie. Pamiętam, jak zapytał mnie: „Dlaczego ty chcesz to zrobić? To bardzo dobre pytanie. Pamiętam, że to dlatego, że myślałem, że nie mogę. Po prostu pomyślałem, nie sądzę, żebym mógł to zrobić. Więc dał mi tę rolę. Musiałem przytyć 25 funtów, co było naprawdę zabawne. Właśnie wychodziłam z życia w punk rocku i wkraczałam w życie jako aktorka."
Brooke, kiedy powiedział, że Jonathan widział w niej Catherine Martin i wiedział, że chce, by zagrała przerażającą rolę. Podczas gdy wielu by się onieśmieliło nakręceniem tak mrocznego filmu, Brooke była na to napalona.
"[Moi agenci] myśleli, że będę stereotypowa, zamknięta w kategorii grubych dziewczyn. Powiedzieli, że bardzo trudno będzie się z niej wydostać. Co nie jest całkowicie nieprawdą. Ale nie było mowy, żebym była nie zrobię tego."
Dlaczego Brooke Smith miała przerażające koszmary
W swoim ostatnim i fantastycznym wywiadzie z Vulture, Brooke Smith twierdziła, że pokazała swojej 16-letniej córce Milczenie owiec. Brooke przyznała, że jej córka była na nią „zirytowana”, ponieważ nie mogła przestać się śmiać. To dlatego, że Brooke wie, jak całkowicie niestraszny był proces tworzenia thrillera. Filmowanie Milczenia owiec z Jodie Foster i Tedem Levine (który grał seryjnego mordercę Buffalo Billa) było spacerkiem po parku w porównaniu z jej przygotowaniami, które pozostawiły ją z przerażającymi koszmarami.
„Nie czytałam [przeczytałam relacji ofiar porwań]. Bardziej przeprowadziłam instynktowne badania „zamknij się w suterenie swoich rodziców”. Dosłownie to zrobiłam” – przyznała Brooke. „Pamiętam, że myślałem:„ Jeśli zostałeś porwany przez seryjnego mordercę, prawdopodobnie nie zostawia włączonych świateł, kiedy wychodzi”. Mieliśmy ten magazyn w naszej piwnicy i pamiętam, jak zamknąłem drzwi, wszedłem tam i pomyślałem: „O rany. To dużo”. A potem myślałem o różnych rzeczach – myślałem o takich rzeczach, jak: „A gdybym miał okres, kiedy dopadł mnie seryjny morderca? A gdybym miał soczewki kontaktowe, które wyschły i nie widziałem zbyt dobrze?”. Tego rodzaju rzeczy.
Miałem wiele złych snów, zanim kręciliśmy. Ale kiedy tam dotarliśmy, byłem już całkiem zrelaksowany. Myślę, że cały ten krzyk to rodzaj pierwotnej terapii. Tak więc w porze lunchu byłabym naprawdę zrelaksowana, a wszyscy kierowcy i wszyscy nie byliby zrelaksowani, po przeżyciu ostatnich kilku godzin mojego krzyku."
Pytana o swoje koszmary, Brooke powiedziała: „Cały film skonfrontował mnie z faktem, że jeśli jesteś w takich okolicznościach, będziesz walczył o swoje życie, czy zamierzasz się poddać? Nie będę kłamać, miałam pewne problemy i pamiętam, że myślałam, że to jest różnica między mną a Catherine. Nie miałam wtedy takiej wartości. Nie była to dla mnie najbardziej oczywista rzecz. I to sprawiło, że zacząłem się zastanawiać: „Ok, poczekaj chwilę, dlaczego nie chcę żyć?” Sprawiam, że brzmi to trochę bardziej niż było, ale pamiętam tylko, że pytałem: „Och, dobrze, więc co się tutaj dzieje?” I to doprowadziło mnie do lat terapii."
