Biorąc pod uwagę obecny klimat społeczny, BoJack Horseman powinien być magnesem dla skandali, odkąd zadebiutował w Netflix w 2014 roku. Podobnie jak wiele seriali animowanych dla dorosłych, BoJack nieustannie zrzucał bomby prawdy o społeczeństwie i ludzkiej naturze, przez które niektórzy mogli być urażeni. Zwłaszcza, że zrobiono to w kontekście dzikiej, niestosownej i często przezabawnie niedojrzałej satyry.
Ale była tylko jedna poważna kontrowersja, którą musiał się pochłonąć twórca Raphael Bob-Waksberg. I to byłby problem różnorodności, który istniał w serialu. Na przykład postać Diane była Azjatką graną przez Kaukazu. Chociaż wywołało to pewne zamieszanie, Raphael wyjaśnił w wywiadzie dla Vulture, że podjął kroki w celu rozwiązania problemu braku różnorodności w późniejszych sezonach ukochanego serialu.
Brak różnorodnych postaci BoJacka Horsemana
W późniejszych sezonach BoJacka Horsemana twórca Raphel Bob-Waksberg zaczął włączać do obsady bardziej zróżnicowany wybór aktorów głosowych, takich jak Hong Chau, Issa Rae, Wanda Sykes i Rami Malek. Nie tylko grali kolorowe postacie, ale także grali różne zwierzęta w serialu.
„Podczas kręcenia pierwszego sezonu przyszło mi do głowy, że zatrudniamy wielu białych aktorów” – wyjaśnił Raphael Sępowi.
"Niestety zajęło mi trochę czasu, aby zauważyć, że ponieważ w naszej branży, szczerze mówiąc, większość pokoi, w których się znajduję, często otaczają mnie biali ludzie, więc nie jest to znaczące wydarzenie. Ale zdałem sobie sprawę: „Naprawdę nie ma sposobu, aby spojrzeć na to inaczej niż nadmiernie zatrudniamy białych ludzi.„Porozmawiałem więc z moją dyrektorką castingu, Lindą Lamontagne, i powiedziałem: „Naprawdę chcę mieć pewność, że przyjedzie tu więcej osób kolorowych”. Jak widać w drugiej połowie pierwszego sezonu, w mniejszych rolach pojawia się coraz więcej osób kolorowych."
Ale pod koniec drugiego sezonu Raphael zaczął zauważać, że jego zdaniem nie robił wystarczająco dużo.
„Więc na początku trzeciego sezonu ustanowiłem zasadę: „Chcę się upewnić, że nie zagramy ponownie odcinka, w którym nie ma żadnych kolorowych osób w obsadzie”, ponieważ do tego czasu Chodzi o to, że mieliśmy zawstydzoną liczbę odcinków, które były wyrażane przez białych ludzi: główna obsada, gościnni, wszyscy. Naprawdę czułem, że to nie do przyjęcia."
Podczas gdy on ciągle dostrzegał możliwości poprawy, od tego czasu w każdym sezonie zauważalny był wzrost liczby kolorowych aktorów zatrudnianych do różnych ról.
„Byłem przygotowany na tę rozmowę, gdy sezon pierwszy się skończył, i byłem zaskoczony, że tak się nie stało. Cieszę się, że tak się nie stało, bo gdybym wtedy o tym mówił, nie byłbym w stanie o tym mówić z miejsca zrozumienia, które mam o tym teraz – przyznał Rafał.
Raphael Bob Waksberg o tym, czy Diane powinna była być biała
Niezależnie od twierdzenia, że rozwija się w obszarze tworzenia równych szans dla wszystkich w swoim programie, Raphael twierdził również, że wiedział, że obsadzenie Allison Brie jako Diane było problemem, kiedy robił to po raz pierwszy.
„Nie mogę twierdzić, że jestem naiwny” – kontynuował. „Jestem pewien, że są ludzie, którzy o tym rozmawiali i po prostu nie byłem wtajemniczony w te rozmowy. Myślałem, że to, co robimy, to casting dla osób z d altonizmem. Naprawdę to robiłem i z tego powodu nie szukałem aktywnie ludzi kolorów, a potem okazuje się, że mieliśmy grupę białych. Ruchy muszą być bardziej inkluzywne. Jednym ze sposobów na to jest ustalenie dla siebie podstawowych zasad, takich jak „Jeśli masz charakter koloru będzie to wypowiedziane przez kolorową osobę.'To świetny krok pierwszy."
„Nadal zmagam się z pytaniem „Czy Diane powinna być po prostu białą kobietą?” – powiedział Rafael do Sępa.
Twórca BoJack Horseman powiedział, że ten problem mógł zostać rozwiązany, gdyby zajął się problemem braku różnorodności w jego pokoju pisarzy.
Różnorodność w pokoju pisarzy na BoJack Horseman
Raphael wyjaśnił, że obsadzenie pokoju pisarzy bardziej zróżnicowanymi listami skrybów było znacznie bardziej skomplikowane niż tworzenie zdrowszej mieszanki postaci.
„Pokój scenarzystów jest trudniejszym ciałem niż obsada serialu, ponieważ każdego roku zatrudniamy o wiele więcej aktorów niż pisarzy” – wyjaśnił Raphael, gdy serial jeszcze trwał.
"Łatwiej jest zmienić makijaż. Nie zatrudniamy nowych pisarzy co roku. Mam zasadę, że nie zwalniam pisarzy bez powodu. Jeśli spojrzę na pokój i wszyscy są biali - i mamy nigdy nie mieliśmy pokoju całkowicie białych pisarzy – ale powiedzmy, że mieliśmy pokój, w którym są głównie biali ludzie i mówię: „Ups, nie jestem z tego powodu szczęśliwy”. Nie czuję się komfortowo, nie pytając jednego z tych pisarzy z powrotem zrobić miejsce dla azjatyckiego pisarza. Rozumiem argumenty przeciwko temu. Nie mówię, że moja filozofia jest poprawna; Po prostu mówię, że tak właśnie pracuję."
Korzyści z posiadania ciągłości w pokoju pisarzy ostatecznie pomogły serii, a Raphael twierdzi, że jest za to bardzo wdzięczny pomimo braku różnorodności. Ale to nie znaczy, że nie podejmował dalszych wysiłków, aby wypełnić swój zespół większą liczbą głosów…
"Mieliśmy pisarzy azjatyckich przez pierwsze trzy sezony, ale nie celowo. Nie brałem pod uwagę ich azjatyczności, kiedy ich zatrudniałem. Drugi, Vera [Santamaria], odszedł po trzecim sezonie. zatrudnienie na czwarty sezon i nie myślałem o tym, więc nie zatrudniliśmy żadnych nowych pisarzy azjatyckich."
„Wtedy, po czwartym sezonie, pomyślałem: „Och, brakuje tego głosu” i trudno jest dokładnie określić, jaki jest ten głos, ponieważ nie jest tak, jak powiedzieliby Vera lub Mehar [Sethi]: „Jak Azjata, myślę, że Diane powinna to zrobić. To subtelna rzecz i nie chciałbym umieszczać żadnego z nich w tym pudełku, ponieważ nie byli jak „moi pisarze Diane. Tak bardzo wnieśli swój wkład do serialu, ale pomyślałem: „Och, brakuje nam tego”. „
Chociaż Raphael nie zatrudnił już więcej scenarzystów do swoich ostatnich sezonów, jest to kwestia, którą rozważa posunięcie się naprzód w swojej karierze.
